Van de 7e tot de 12e eeuw werd op de Veluwe op grote schaal ijzer geproduceerd uit zogenaamde klapperstenen. (Zie onder andere onze opgraving in Loenen).  Deze klapperstenen bestaan uit een sterk ijzerhoudende buitenkant en een kern van leem. Ze zijn gevormd op het moment dat ijzer zich op leembolletjes afzette. Op het moment dat de lemen kern uitdroogde, raakte deze los van zijn ijzerhoudende mantel en kon binnen de ijzeren buitenkant rammelen of klapperen. Vandaar de naam.

Waarschijnlijk werden klapperstenen op deze manier gevormd in beken. Opvallend is in elk geval dat de ijzerkuilen waar de klapperstenen in zijn gewonnen, in lange rijen liggen.

De AWA is in 2003 een project gestart om de ijzerkuilen rond Apeldoorn te inventariseren. In samenwerking met de gemeentelijk archeoloog en enkele grote landeigenaren worden de afmetingen en locatie van de ijzerkuilen bepaald.

Tot nu (20-6-2003) toe zijn ijzerkuilen ingemeten in het Orderbos en in Park Berg en Bos met een totale lengte van 820 meter.

Hieronder een grote ijzerkuil in het Orderbos. De kuil is ongeveer 1.10 meter diep en 27 meter lang.